Minister ds. Kultury i sportu Miri Regev zwołała nadzwyczajne posiedzenie odpowiednich władz, by przedyskutować sposób działania. "Ten incydent rodzi złożone pytania. Mówimy o życiu ludzkim i dobru społeczeństwa, który każdego dnia odwiedza Ścianę Zachodnią"
Burmistrz Jerozolimy udał się na miejsce wraz z inżynierem i urzędnikami, którzy uznali to miejsce za niebezpieczne i zamknęli je dla odwiedzających. "In conclusion, there is no conclusion. Things will go on as they always have, getting weirder all the time."
24.07.2018
---
Młodszy dryas – późnoglacjalna faza klimatyczna, biostratygraficzna i chronostratygraficzna trwająca od ok. 10850 r. p.n.e. do ok. 9700 r. p.n.e. (12,8–11,65 tys. lat BP, ok. 11–10 tys. 14C BP), ostatni zimny epizod ostatniego zlodowacenia. Nazwa pochodzi od dębika ośmiopłatkowego (Dryas octopetala)[1], tundrowo-górskiej krzewinki, której pyłek znaleziono w osadach z tego okresu. Młodszy dryas trwał ok. 1100–1300 lat
Powstało wiele scenariuszy tłumaczących przyczyny tego ochłodzenia. Jednym z nich jest zaproponowany przez R.G. Jonsona i B.T. McClure w 1976 roku (potem udoskonalana przez Walace’a Broeckera). Według ich hipotezy nastąpiło zakłócenie cyrkulacji termohalinowej wskutek gwałtownego napływu do Oceanu Atlantyckiego słodkich wód proglacjalnego jeziora Agassiz. Powódź nastąpiła przez pęknięcie blokady lodowej lądolodu laurentyjskiego. W ciągu krótkiego czasu, możliwe że tylko jednego roku, 85% wód jeziora popłynęło na wschód – przez Niagarę i rzeką św. Wawrzyńca. Masa 9500 km³ słodkiej (lekkiej) wody pokryła cienką warstwą powierzchnię oceanu, zakłócając krążenie głębokich słonych wód, co spowolniło lub zatrzymało prąd zatokowy. Spowolnienie tego pasa transmisyjnego ciepła było bezpośrednim powodem oziębienia północnej półkuli. Wadą tej teorii jest, że nie znamy śladów po tak gwałtownym spływie wody. Podejrzewa się, że może to być struktura w dolinie rzeki Mackenzie, prowadzi ona jednak na północ.
Inną hipotezą, zaproponowaną w 2007 roku przez zespół Richarda Firestone’a, jest upadek dużego meteorytu lub eksplozja w atmosferze Ziemi roju komet lub chondrytów, za czym przemawia znalezienie tzw. nanodiamentów w warstwach ziemi i osadach znajdujących się w Ameryce Północnej, datowanych na 12,9 tys. lat. Według tej hipotezy katastrofa kosmiczna 13 tys. lat temu wywołała nagłą zmianę klimatu i globalne oziębienie. Za tą hipotezą przemawiają m.in. warstwy spalonej ziemi o specyficznych własnościach. W marcu 2010 Vance Haynes uznał niektóre ślady kosmicznego zderzenia za efekt akumulacji rzecznej. Hipoteza katastrofy kosmicznej jest czasami nazywana w angielskojęzycznych źródłach jako Clovis comet (kometa Clovis) od nazwy północnoamerykańskiej kultury Clovis, która zniknęła w tym czasie.Zmiana klimatu spowodowała zanik kultury Clovis oraz wyginięcie megafauny plejstoceńskiej.
Młodszy dryas często bywa łączony z początkami rolnictwa w południowo-zachodniej Azji.
https://pl.wikipedia.org/wiki/M%C5%82odszy_dryas
Naukowcy dokonali spektakularnego odkrycia dużego krateru meteorytowego na Grenlandii - pierwszego znalezionego pod pokrywą lodową.
Ukryty pod 900-metrową warstwą lodu pod lodowcem Hiawatha na terenie północno-zachodniej Grenlandii krater ma 31 km szerokości i jest jednym z największych kraterów uderzeniowych na Ziemi. Obiektem, który spowodował jego powstanie, była prawdopodobnie asteroida zbudowana z żelaza o długości ok. 1,5 km i masie 12 mld ton. Uważa się, że uderzyła ona w Grenlandię od 12 000 do 2 000 000 lat temu z prędkością ok. 20 km/s.
Uczeni zdali sobie sprawę, że 20-tonowy fragment meteorytu, który był w posiadaniu władz Uniwersytetu Kopenhaskiego od 1963 r., najprawdopodobniej był fragmentem meteorytu, którego upadek stworzył krater. Inne fragmenty znalezione na tym obszarze również mogły pochodzić z tego samego uderzenia.
Teraz naukowcy starają się dociec, jakie zmiany klimatyczne wywołało uderzenie tak dużego obiektu. Kjaer uważa, że kolizja mogła odcisnąć swoje piętno na młodszym dryasie, czyli okresie od 12 900 do 11 700 lat temu, kiedy temperatury na półkuli północnej w tajemniczy sposób spadły do poziomu lodowcowego.
https://nt.interia.pl/technauka/news-krater-uderzeniowy-pod-powierzchnia-grenlandii,nId,2660885
Wbrew oficjalnej wersji naukowców Gobekli Tepe nie było starożytną nekropolią czy świątynią, a raczej najstarszym obserwatorium astronomicznym na świecie. Zgodnie z ostatnimi analizami, jedna ze skomplikowanych kamiennych płaskorzeźb odnalezionych w Göbekli Tepe, stanowi pamiątkę po upadku komety z 11 000 lat p.n.e.
W związku z tym, iż jest to najstarszy odkryty obiekt, uznawany za miejsce kultu, nazywa się je też miejscem, w którym narodzili się bogowie. Eksperci z Uniwersytetu w Edynburgu, analizując tajemnicze znaki wyryte na kamiennych filarach z Göbekli Tepe mają jednak inne zdanie. Po przeprowadzeniu dogłębnych badań, doszli do wniosku, że znajdujące się na nich symbole mogą być w rzeczywistości związane z konstelacjami.
Okazało się, że był to strzał w dziesiątke, a przedstawione graficznie zwierzęta są w rzeczywistości symbolami astronomicznymi. Z pomocą oprogramowania komputerowego naukowcy dopasowali symbole do wzorów na niebie, stwierdzając, że taki układ gwiazd miał miejsce około 10 950 lat p.n.e. Symbole rzeźbione na kamiennych filarach mają dotyczyć zdarzenia kosmicznego, które uważa się za rozpad ogromnej komety pochodzącej z wewnętrznego Układu Słonecznego.
Najstarsza warstwa skał w Göbekli Tepe jest datowana na około 9600 p.n.e.
https://innemedium.pl/wiadomosc/starozytne-plaskorzezby-opisuja-upadek-komety-13-tysiecy-lat-temu
W związku z tym, iż jest to najstarszy odkryty obiekt, uznawany za miejsce kultu, nazywa się je też miejscem, w którym narodzili się bogowie. Eksperci z Uniwersytetu w Edynburgu, analizując tajemnicze znaki wyryte na kamiennych filarach z Göbekli Tepe mają jednak inne zdanie. Po przeprowadzeniu dogłębnych badań, doszli do wniosku, że znajdujące się na nich symbole mogą być w rzeczywistości związane z konstelacjami.
Okazało się, że był to strzał w dziesiątke, a przedstawione graficznie zwierzęta są w rzeczywistości symbolami astronomicznymi. Z pomocą oprogramowania komputerowego naukowcy dopasowali symbole do wzorów na niebie, stwierdzając, że taki układ gwiazd miał miejsce około 10 950 lat p.n.e. Symbole rzeźbione na kamiennych filarach mają dotyczyć zdarzenia kosmicznego, które uważa się za rozpad ogromnej komety pochodzącej z wewnętrznego Układu Słonecznego.
Najstarsza warstwa skał w Göbekli Tepe jest datowana na około 9600 p.n.e.
https://innemedium.pl/wiadomosc/starozytne-plaskorzezby-opisuja-upadek-komety-13-tysiecy-lat-temu
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz