Słowa to okna, a czasem mury

Petroglify:

Genevieve Von Petzinger thesis is that all rock art worldwide contains certain  regularly recurring symbols which are probable forerunners to later written records, and that they seem to have come Out of Africa along with the last great migration at the beginning of the Cro-Magnon period in Europe.

The same symbols are also found in Australia and the Americas, from the oldest rock art and carried forward from that point. Some of the signs definitely occurred in the Neolithic as "Pottery signs", some were definitely being used in Egypt from before the development of Hieroglyphics, and some of them were incorporated into later regular alphabets that continue to be used. Several of these symbols are the same as appear on the Azilian pebbles. This does also connect up with Alexander Marshak's theories about astronomical notations since some of the symbols are associated with such notation (Some of them even greatly resemble later Roman Numerals and they include regular and repeated use of the signs I,V and X)

Many of these symbols are associated with Megalithic culture (eg, cupmarks) and it has been suggested that several signs are tracing shapes which appear to the eyes automatically during drug-induced hallucinations and trance states. In early Europe this has been linked to the use of the Amanita muscaria mushroom: in other areas other drugs must have been substituted.

As far as patterns of diffusion go, the distribution includes both TransAtlantic and TransPacific continuities and both were definitely accomplished facts before the end of the Ice Ages in the Younger Dryas event.

The Dispilio tablet was discovered by a professor of prehistoric archaeology, George Xourmouziadis, in 1993 in a Neolithic lake settlement in Northern Greece near the city of Kastoria. A group of people used to occupy the settlement 7,000 to 8,000 years ago. The Dispilio tablet was one of many artefacts that were found in the area, however the importance of the table lies in the fact that it has an unknown written text on it that goes back further than 5,000 BC. The wooden tablet was dated using the C12 method to have been made in 5260 BC

The text on the tablet includes a type of engraved writing which probably consists of a form of writing that pre-existed Linear B writing used by the Mycenaean Greeks. As well as the tablet, many other ceramic pieces were found that also have the same type of writing on them.

Harald Haarmann, a German linguistic and cultural scientist, currently vice-president of the Institute of Archaeomythology , and leading specialist in ancient scripts and ancient languages, firmly supports the view that the Danube script is the oldest writing in the world. The tablets that were found are dated to 5,500 BC, and the glyphs on the tablets, according to Haarmann, are a form of language yet to be deciphered. The symbols, which are also called Vinca symbols, have been found in multiple archaeological sites throughout the Danube Valley areas, inscribed on pottery, figurines, spindles and other clay artifacts.

The repetition of certain signs from the Danube script in the Linear A tablet points to the Minoan civilization as being the inheritor of this writing system. The Linear A and much of the Linear B tablets remain undeciphered, but their similarity to some of the signs of the Danube script suggest that aspects of these Eastern European cultures migrated further out to the Aegean civilization of Crete.

Biorąc pod uwagę odkrycie vinczańskiego pisma i prawdopodobnie pierwszego pisma z Lepenskiego Viru, Pešić mówi, że zmiany wymaga dotychczasowa chronologia pisma na świecie. Oto, co sugeruje profesor:
1.   Protopismo Lepenskiego Viru 8000-6000 r. p.n.e.
2.   Vinczańskie alfabetyczne 5500-3200 r. p.n.e.
3.   Protosumeryjskie piktograficzne 3100 r. p.n.e.
4.   Sumeryjskie klinowe 3000 r. p.n.e.
5.   Egipskie piktograficzne 3000 r. p.n.e.
W  klasyfikacji  tej  pismo  etruskie  (raszańskie)  z  900  r.  p.n.e. znalazłoby się przed greckim również z tego samego okresu.

Tehrani i Silva wskazują, że w datowaniu historii językowego drzewa indoeuropejskiego opierają się na ustaleniach Bouckaert et al: Mapping the Origins and Expansion of the Indo-European Language Family (Science 24 Aug 2012) — opiera się ono na bayesowskiej analizie filogenetycznej, która zastosowana została także do analizy bajek. Wedle tych ustaleń język praindoeuropejski datowany jest na ok. 7500 lat. Rozpad części azjatyckiej oraz europejskiej — 7000. Wyłonienie się pięciu najważniejszych podrodzin indoeuropejskich: celtyckiej, germańskiej, romańskiej, bałtosłowiańskiej oraz indoirańskiej — miało miejsce w okresie 4000-7000 lat temu.

Tak wygląda drzewo języków indoeuropejskich wg Bouckaert et al

Dvārakā, also known as Dvāravatī (Sanskrit द्वारका "the gated [city]", possibly meaning having many gates, or alternatively having one or several very grand gates) is a sacred historic city in Hinduism, Jainism and Buddhism. The name Dvaraka is said to have been given to the place by Krishna, a major deity in Hinduism
https://en.wikipedia.org/wiki/Dv%C4%81rak%C4%81
Dvaravati = dworowate = pełne drzwi 
Znaczy Lord Krishna był Indoeuropejczykiem
https://pl.wikisource.org/wiki/S%C5%82ownik_etymologiczny_j%C4%99zyka_polskiego/drzwi

http://www.prehistory.it/ftp/winn.htm

W 1945 Polska utraciła Wołyń na wschodnich rubieżach kraju i ...odzyskała Wołyń na rubieżach zachodnich. Poprawna słowiańska nazwa wyspy Wolin brzmi bowiem Wołyń.

Nazwa taka pojawia się już w roku 1188. Jeszcze przed powrotem Wolina do Polski, wybitny polski onomasta i historyk, prof. Stanisław Dołęga-Kozierowski, w Atlasie Nazw Geograficznych Słowiańszczyzny Zachodniej z 1934 roku przedstawił nazwę Wołyń. Na wojskowej mapie z 1937 także umieszczono polski egzonim Wołyń. W 1945 komuniści postawili Kozierowskiego na czele Komisji dla spraw Przywrócenia Nazw Słowiańskich na Przyodrzu pomimo, że był on księdzem katolickim! W efekcie po wojnie również przyjęto nazwę Wołyń, lecz w 1946 została ona zmieniona na niemiecką nazwę Wolin.
Nazwa Wołynia pochodzi od mlecznego boga Wołosa. Całe ujście Odry ma wołowo-wieprzową toponimię. Odra kończy się trzema wodnymi ramionami, niczym wchodzący w Bałtyk Trójząb:
1) rzeką Pianą, której strzeże miasto niemieckie Wolgast, który po słowiańsku dawniej brzmiał Wołogoszcz;
2) rzeką Świną, której strzeże Świnoujście (od XIX wieku w polskich publikacjach używano poprawnej słowiańskiej formy Świnia, która w 1949 została zmieniona na niemiecką Świnę;
c) rzeką Dziwną, której strzeże Wołyń.
Odra kończy się więc Woł-yniem, Świnią oraz Woło-goszczą.
Przywracanie nazw niemieckich nie ograniczyło się jedynie do Wolina oraz Świny. Pokazany na mapie Goleniów to także jest nazwa niemiecka (Gollnow). Polską nazwą tego miasta jest Gołonóg. Nazwa Golinog pojawia się już w roku 1220, a w 1248 w formie Golenoge. W 1945 komisja słowiańska pod przewodem księdza Kozierowskiego przyjęła polską nazwę stosowaną na mapach przedwojennych: Gołonóg. Rok później komuniści przywrócili nazwę niemiecką.

x

x