That which is associated with well-being

Nazwa "Swastyka" pochodzi od sanskryckich słów ludów aryjskich: su (dobrze), asti (on jest), svasti (powodzenie) svastika (tworzący dobrobyt). Słowo to poraz pierwszy odnajdziemy w indyjskiej Harivamsa.
Symbol o ramionach zwróconych w prawo uosabiał szczęście i ochronę przed złymi demonami. Jego przeciwieństwem była lewoskrętna sauvastika.

Jednak tylko w Indiach i być może kilku innych miejscach w Azji, zauważyć można odmienną interpretację dla swastyki prawo i lewoskrętnej. Wyobrażenia swastyk są zarówno skierowane w prawo jak i w lewo. Najstarsze symbole swastyki, zarówno te z Armenii, czy te z Mezynia, przedstawiają jednak swastykę prawoskrętną.

The swastika (as a character 卐 or 卍) is an ancient religious symbol used in the Indian subcontinent, East Asia and Southeast Asia. It is also known outside these regions as the Hakenkreuz, gammadion cross, cross cramponnée, croix gammée, fylfot, or tetraskelion (Greek: τετρασκέλιον, literally meaning "four-legged", especially when composed of four conjoined legs.
Western literature's older term for the symbol, gammadion cross, derives mainly from its appearance, which is identical to four Greek gamma letters affixed to each other (from Greek γαμμάδιον).
The sauwastika were adopted as a standard character in Sanskrit. "卍" (pinyin: wàn) and as such entered various other East Asian languages, including Chinese script. In Japanese the symbol is called "卍" (Hepburn: manji) or "卍字" (manji).
The Hindus represent it as the Universe in our own spiral galaxy in the fore finger of Lord Vishnu. This carries most significance in establishing the creation of the Universe and the arms as 'kal' or time, a calendar that is seen to be more advanced than the lunar calendar where the seasons drift from calendar year to calendar year.
It is also said to represent God (the Brahman) in his universal manifestation, and energy (Shakti).

According to Reza Assasi, the swastika is a geometric pattern in the sky representing the north ecliptic pole centred to Zeta Draconis. He argues that this primitive astrological symbol was later called the four-horse chariot of Mithra in ancient Iran and represented the centre of Ecliptic in the star map and also demonstrates that in Iranian mythology, the cosmos was believed to be pulled by four heavenly horses revolving around a fixed centre on clockwise direction possibly because of a geocentric understanding of an astronomical phenomenon called axial precession. He suggests that this notion was transmitted to the west and flourished in Roman mithraism in which this symbol appears in Mithraic iconography and astrological representations

Najstarsze znaki swastyki odnaleziono na terenach dzisiejszej Armenii, tzw. rysunki naskalne w dolinie Ararat i są one datowane na ok. 10 tysięcy lat przed naszą erą. Z podobnego okresu lub starszego okresu pochodzą ozdoby figur odnalezione w okolicach Mezin, na dzisiejszej Ukrainie, wśród których znajduje się również swastyka.
Kolejne stare symbole słońca, odnalezione na terenie Indii, w Lothal i Harappa w Dolinie Indusu, powstały w czwartym i trzecim tysiącleciu przed naszą erą, a dotarły tam wraz z plemionami znad Tygrysu i Eufratu. Na równie stare swastyki napotkano na terenach obecnego Iranu, dawniej Persja, w prowincji Khuzestan. Znaleziska z tego okresu są datowane na 5000 lat pne.
W Europie odnajdujemy swastykę z około 5 tysiąclecia przed naszą erą wśród Znaków Vinca, na ceramice z wczesnej epoki brązu w Sintashta w Rosji oraz na naczyniach w Bułgarii w Altimir, w regionie Vratsa, datowane na lata 5000 pne.
Na ziemiach Polski najstarsze swastyki odnaleziono na glinianych amforkach z cmentarzyska z okolic Warszawy z okresu ok. 3000 lat pne.
Wiele kultur Wschodu przyswoiło swastykę do własnych symbolik. Przez wiele tysięcy lat znak ten był używany przez ludy starożytne i nowożytne: na Dalekim Wschodzie, w Azji Środkowej, Indiach, Mezopotamii, Mykenach, Troi, u Etrusków, w ptolemejskim Egipcie, u Celtów, Germanów, Słowian, w przedkolumbijskiej Ameryce (u Nawahów i plemion Kuna) a także sztuce chrześcijańskiej.

Swastyka była używana przez rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej, Środkowej i Południowej. Według Joe Hoflera, który także odwołuje się do doktora Kumbari z muzeum Urumqi w Xinjiang (Chiny), ugrupowanie hindusko-arjańskie z gałęzi germańskiej, przybyło do Ameryki Północnej około 2000 lat pne. przynosząc ze sobą symbol swastyki (dysk słońca), występujący w ich sztuce religijnej, tak jak pokazują to wykopaliska z grobowców Kurgan na stepach rosyjskich i grobowców hindusko-ariańskich w Xinjiang w Chinach.

Na murze bazyliki kolegiackiej św. Piotra i Pawła w Kruszwicy - prawdopodobnie z ruin 'pogańskiej' świątynii

Triskelion [Greek: τρισκέλιον]).

http://www.swastika.cba.pl/polska.htm
https://pl.wikipedia.org/wiki/Lauburu
https://selfuni.wordpress.com/2015/03/02/muslim-use-of-the-swastika/

Irina Cezar: Przywiozłam z Tajlandii chińskie kaftany, szale i tkaniny wyhaftowane swastykami. Hieroglif (swastyka obracająca ruchem zgodnym z ruchem wskazówek zegara)  o nazwie Iwan (Wan). Jest ona literą w alfabecie Tajskim, Chińskim, Japońskim, Koreańskim, i Wietnamskim.

Anton Blagin: Jest to jeszcze jedno potwierdzenie, że „aryjska swastyka” posiada bezpośrednie połączenie z iwanami, którzy nie pamiętają swojego pokrewieństwa. A teraz jeszcze i znaleziona w Gerazie wczesnochrześcijańska mozaika przedstawiająca Chrystusa okrążonego swastykami, przemawia na korzyść wersji o Słowiano-aryjskim pochodzeniu Zbawiciela!